Jullie zullen waarschijnlijk al wel gemerkt hebben dat het de laatste maanden extreem stil is op Beetgraag. Er is dan ook vanalles gaande achter de schermen. Eerst en vooral ben ik midden juli begonnen op een nieuwe job. De professionele vlam stond al lange tijd op een laag pitje bij mijn vorige job en dus was het tijd voor iets nieuws. Ik heb lang gezocht, lang getwijfeld, lang gepiekerd om uiteindelijk dé geknipte job te vinden. Tijdens de week ga ik nu door het leven als Project Manager Content Marketing bij Propaganda. Dat op zich is al vet. Maar wat nog veel vetter is? Ik coördineer Chef Magazine, het coolste culinaire magazine van het land! 
Ik mag nu dus ook overdag bezig zijn met alles wat mij al jaren passioneert. En dat niet alleen, ik krijg ook de kans om een kijkje te nemen in de keuken van verschillende topchefs, met hen te praten én af en toe ook van hen te proeven. En daarbuiten kan ik nog altijd bezig zijn met taal. Hallelujah! Me Happy!
Maar een nieuwe job vraagt energie. Ik was dus moe die eerste maanden. Daarbij komt nog eens dat ik vaak tot ‘s avonds laat werk. Om 22u stoppen met werken en dan nog bloggen, dat lijkt me wat teveel van het goede. Op mijn vorige job voorzag ik Beetgraag tijdens mijn middagpauze van d nodige content, maar dat is nu niet meer denkbaar. Ik werk veel meer dan vroeger dus. Maar ik doe het ook zoveel liever en met hart en ziel. Voorlopig zit hier een happy Beetgraagje!
En dat heeft niet alleen met de nieuwe job te maken. Ook met mijn dikke buik. Niet omdat ik nu plots zoveel ben bijgekomen ofzo, neen, er groeit nog een nieuw klein Beetgraagje. Jawel, Oona wordt grote zus! Mega vet, toch? Ik ben alleszins echt super blij, net zoals mijn vriend. Maar zoals iedereen wel zal weten, in het begin van een zwangerschap kan je nogal moe zijn. Moe en uitgeblust. Dat in combinatie met die nieuwe drukke job, zorgde er de voorbije maanden dat Beetgraag een beetje naar de achtergrond verschoof.
Maar zoals bij alle nieuwe veranderingen, went ook dit. Alles begint te wennen en stilaan valt mijn leven terug in zijn plooi. Ik ben nu ook 20 weken zwanger, pal in de helft. De moeheid heb ik achter me gelaten en maakt terug plaats voor wat meer energie.
Ik kan jullie dus met veel plezier verzekeren dat we er vanaf nu alles aan doen om terug in ons oude bloggerstempo te geraken.
Maar in tussentijd wilde ik jullie even laten weten dat de stilte dus met een reden was. En dat ik jullie absoluut niet vergeten ben.
X
Stephanie
